Oyunun Gerçekten Bir Kalbi Var
El Hijo‘da ana odak öksüz çocuklardır. Altı yaşındaki isimsiz bir çocuk olan kahraman, onlara doğru yürür ve dünyalarını biraz genişletir. Belki onlara hokkabazlık yapmayı veya bir kağıt uçağı nasıl katlayacaklarını öğretiyor. Önceden umutsuzluğa kapılan çocuklar, bir açılır kutu oyuncuya şu ana kadar seviyedeki dört çocuktan birine “ilham verdiklerini” bildirirken neşeyle ışıldıyorlar.
El Hijo‘nun sepya tonlu Vahşi Batı‘sında başka pek çok büyüleyici an var. Oğlan bir ağıldan fark edilmeden geçmek için bir ineğin dibinden sarkıyor. Biraz Donkey Kong Country tarzı demiryolu yarışı için bir minecarta atlıyor. Kendisini araya giren bir şeriften korumak için dev bir fötr şapka altına saklanıyor. Oyunun bir kalbi var, söylediğim şey bu ve bu benim için oyunu oynamayı kolaylaştırıyor. Ancak bir gizlilik oyunu olarak tam isteneni veriyor mu? Emin değilim.
29 Adet Eşsiz Bölüm ve 1 Adet Sapan
El Hijo, aile çiftliği haydutlar tarafından yerle bir edildikten sonra annesine yeniden bağlanan çocuk hakkında basit, sözsüz bir anlatıyı takip eden 29 seviyeden oluşuyor. Bu yolculuk sizi görkemli manastırlara, kurak çöl arazilerine ve salon çatışmalarına götürecek. Her köşede tehlike var ve felaket ancak görülmeyerek önlenebilir. Böylece, çocuğa standart Sam Fisher yetenek paleti sunulur. Gölgelerde neredeyse görünmezdir ve tavizsiz kalmak için başını aşağıya indirerek sandıklar, kayalar ve yapraklar boyunca kayabilir.
Hızlı bir şekilde bir sapan edineceksiniz ve bu, gardiyanları sinir bozucu devriye rotalarından uzaklaştıracak dikkat dağıtıcı unsurlara neden olmak için kullanılabilecek. Daha sonra çocuk, saptırma yeteneklerini ilerletmek için duman bombalarına, kurmalı oyuncaklara ve havai fişeklere erişebilir. El Hijo’nun oynayışının çoğu, alet kutunuzu kazma şeklinize bağlıdır. “Burada son havai fişekimi kullanmak istiyor muyum? Elbette daha sonra korumam için ödüllendirileceğim.”
Çeşitlilik Az ve Tek Yol Var Fakat Bulmacalar Harika
Bütün bunlar kilitli bir izometrik perspektiften oynanır. El Hijo, kesinlikle Metal Gear Solid, Splinter Cell veya Mark Of The Ninja değil. Diğer modern gizlilik oyunlarının çoğunu tanımlayan, her şeyden ibaret olan dinamizm ve doğaçlamadan ziyade bir dizi bulmaca. Yolunuzdaki birçok düşmandan kaçmanın net bir çözümü var. Çıkışta kare şeklinde bir bekçi köpeği oturuyor. Onu bulunduğu yerden çıkarmanın tek yolu, bir sapan topağıyla bir korkuluğa vurmak ve ona doğru bir karga sürüsü göndermektir. Onları kovar ve ödeme yapmak için kısa bir pencere açar. Başka bir durumda, tahta bir fıçıda istifleyerek öfkeli bir partide ilerledim. Sarhoş bir kovboy beni vaat edilen ülkeye yuvarladı. Dallanma yollarından ve Punished Snake’in geniş envanterinden uzak olan El Hijo, genellikle tek bir doğru cevabın olduğu bir oyundur.
Ancak bu bir problem değil! Şart değil. Bulmacalar genellikle akıllıca ve özenle oluşturulmuştur. Pek çok macera oyununda kilit bir his olan, çekilecek kolların kesin kombinasyonunu bulmaktan zevk aldım. Ama El Hijo’nun kendini daha canlı hissetmesini dilediğim zamanlar oldu. Gizliliğiyle ilgili her şey son derece mekanik. Düşmanlarınızın kesin görüş hatlarını görmenize izin veren bir işlev var, bu da bazı endişeli varsayımları işlemlerden tamamen kaldırıyor. Gölgede olduğunuz sürece çocuk, yakalanmadan rakiplerinin tam anlamıyla birkaç santim önünde durabilir. Sanırım türün ruhunun bir kısmını kaçırıyor. Aynı zamanda, El Hijo’nun mekaniklerinden bazılarını sinir bozucu bir şekilde tutarsız buldum. Özellikle, sapanımın menzilinde veya menzil dışında ne olduğuna veya sapanımın bir düşmanın dikkatini hiç dağıtmayacağına dair hiçbir zaman iyi bir fikir verilmedi. Sanırım bunun bir kısmı, El Hijo’nun oyuncularını amaçladıkları çözümlere yöneltme arzusunun bir belirtisi. Ancak işler işe yaramadığında rahatsız edici oluyor.
Eksiklerini Bazı Yönleri ile Kapatmayı Başarıyor
El Hijo bu eksikliklerin bir kısmını güzelliğiyle kapatıyor. Honig Studios, bir kum havuzunun üzerine serpilmiş bir çocuk plastik kovboy koleksiyonuna benzeyen, bozulmamış, Remington eski batı yaratarak harika bir iş çıkardı. İster bir kilisenin mezarının derinliklerinde olun, ister engebeli bir uçurumun kenarında geziniyor olun, oyun ekrandan fırlıyor. Hikaye, daha önce de söylediğim gibi, öncelikle çevre aracılığıyla sunuluyor ve dürüst olmak gerekirse, ana arsa noktalarından pek bir şey öğrenemedim. Söyleyeceğim, arka yarıda şaşırtıcı derecede acımasız bazı görüntüler var – özellikle de zincirlenmiş çocuklar köle olarak satılıyor – beni şaşırttı. Honig’in tatsız bir şekilde çalıştığını söylemiyorum, ancak ortamın canlılığı göz önüne alındığında bu içerik yerinde görünmüyordu.
Genel olarak, El Hijo’nun biraz daha hızlı olmasını diliyorum. Oyunla geçirdiğim süre boyunca Hitman Go’yu düşünmeye devam ettim. Bu oyun, alaylı, düşük varyanslı gizlilik ve akıllı bulmaca çözme arasında benzer bir melez takip etti, ancak aynı zamanda hızlı bir gümüş hızda ilerledi ve daha az belirsizlikle yüklendi. El Hijo’nun eksik olduğu unsur budur; Yapay zekayı alt etmişsiniz gibi hissetmenizi sağlayan eylemin kararlılığı. Bu her zaman uluslararası suikastçimden veya paramiliter süper casusluktan aldığım bir his ve keşke altı yaşındaki oğlumdan daha fazlasını alsaydım.
El Hijo Artıları:
- Güzel bir hikaye anlatımı.
- Güzel kurgulanmış vahşi batı ortamı.
- Güzel oynanış mekanikleri.
El Hijo Eksileri:
- Zor gizlilik mekanikleri, elinden tutmuyor.
- Bazı rahatsız edici unsurlar bulunuyor.
- Günümüze göre eski kalan bazı mekanikler.